Gistermiddag hebben Stichting SWOS en Bergambachtse zuster SWOBV weer in een feestelijke bijeenkomst een negental levensboeken opgeleverd. Of in de meeste gevallen al eerder maar in ieder geval de oplevering gevierd met vertellers, hun naasten en schrijvers.
I
n zo’n bijeenkomst vertellen de geportretteerde ouderen iets uit het boek en hoe ze het maken beleefd hebben. Gewoon leuk en leerzaam. Oude tijden herleven, we hoorden onder meer verhalen over de verhuizingen van een boer met de nodige koeien, de vrouw van een diplomaat die af en toe meereisde, de gemeenteambtenaar die belast was met het verstrekken van armenhulp, de Zeeuw die eerst in de oorlog geëvacueerd werd omdat de Duitsers zijn eiland onder water zetten en n 1953 weer voor droge voeten naar elders moest en de Afrikareis van mijn vertelster.
Een anekdote sprong eruit, de man vertelde van zijn schoolreisje, kort na de oorlog. Van Bergambacht naar Texel, in die tijd een wereldreis. Bleek bij aankomst in De Koog de groepsaccommodatie de nacht voor aankomst afgebrand te zijn. De meisjes hadden nog een dak boven hun hoofd, de jongens sliepen alle dagen in de buitenlucht. Het was zijn mooiste vakantie ooit.
Ik kan ontzettend genieten van die verhalen en het is mooi dat ze zo bewaard blijven.